دانلود رمان نمک گیر

. حاجی خوب نگاه کن این فرش پشمی است نه پشمی به
این قیمت! یه نگاه به پشت سجاده ام
حاجی ببین…
– وای خدای من دختر چند بار باید بگم حاجی نیستم!
دختر به پیرمردی که پشت میز نشسته بود نگاه کرد
و رو به پیرمردی که آن طرف میز نشسته بود کرد و با اصرار
خواست
که حداقل یکی از حاجی ها را پیدا کند:
– تو چی؟ حاجی صدات کنم؟! مرد
لبخندی بر لبانش نشست و گفت: هر طور که
دوست داری با من تماس بگیر، اما
زنگ نزن
، او بنده خدا حساس است.
! اسم حاجی عزت اللّه خانه؟! چه جالب! من عاشق
بازي آقاي تعظمي اين به فال نیک گرفت
به دوستش
ریم نگاه کرد… حالا که همه چیز خوب است
به این ضرب المثل نگاه کنید انگار دارد با آدم حرف می زند.
عزت الله خان اخمی کرد و خواست چیزی بگوید،
اما مثل چند بار قبل، تلفنش از کار افتاد
و دختر جوان حریص مخفیانه عزت الله خان را پوف کرد
.
_آقا جانم؟!.. باشه یه بار گفتی!… باشه
حواسم هست! باشه منم یه تاج گل برای
مامان هادی و حامد سفارش دادم و بعد از ظهر به مسجد تحویل میدن…
باشه آقا… باشه… باشه…
معلوم بود که خود عزت الله خان هم از این
دستوراتی که می شنوید ناراحت است.
دنده چپش را نشان داد و دوستش به نشانه تایید سرش را پایین انداخت
.
دختر جوان که متوجه حرکات و حرکات آنها شده بود،
از دست هر دوی آنها کمی عصبانی شد و وقتی جوابی نگرفت، بی تفاوت
ابروهایش را بالا انداخت
و
منتظر ماند تا صحبتش با تلفن تمام شود. اما وقتی عزت الله خان ارتباط خود را قطع کرد، به جای
ادامه گفتگو با دختر جوان، رو به مردی هم
سن و سال خود کرد و گفت:
– بدترین زمان این است که مادر این دو برادر مرده است! از طرفی
سوی دنیا این دو با مادرشان مشغول هستند و
دستم را در پوست گردو بگذار! قبل از مردن باید دو بار فکر کرد
تا ببیند وقتش رسیده یا نه…
دختر که دیگر طاقت نیاورد بین حرف هایش پرید و
گفت
: حاجی نگران مادر هادی و هدی نباش! دور از تو هر وقت
خواستی به ملکوتیان ملحق بشی دو دو تا قبل
هر کاری میخوای بکن ولی اول یه نگاهی به فرش من بنداز شاید
بیشتر از دو و نیم ارزش داشته باشه!
نگاهی بین دو مرد در مغازه رد و بدل شد و سپس
نگاه عزت الله خان با چشمانی اشکبار به دختر جوان افتاد و
مرد دیگر سعی کرد تعجب خود را پنهان کند.
عزت الله خان با همان ابروهای اخم کرده گفت:
اینطوری نیست که هرکسی زیر بغلش فرش بگذارد و بیاید اینجا و
4
دخترا چند بار باید بگم کار این فروشگاه رو
ازشون میخریم!» خرید و فروش فرش دستباف
سبک خاص خودش را دارد
. تا آخر سال ورشکست بشه! دختر هیجان زده همانجا
وسط گالری بزرگ
فرش شش متری را رها کرد و به مرد همراهش اشاره کرد که
از زیر فرش بیرون بیاید و
با چند نفر به میز رسید. قدم های بلند.موهای باغچه اش که زیر شال است، سرش را پف کرد
، نشان داد، زیر شال را هل داد و گفت: وسط
زیر فرش… ببخشید حاجی نه!عزت الله خان خب منم همینطور
کارگاه دارم با چندتا از بهترین قالیبافای کاشان!
با مامان کار کن ضرر نمیکنی؟
عزت الله خان به زور سرنگونش کرد و جناب نه.
خنده اش را پشت لب پنهان کرد:
لعنت به شیطنت! جون دختر من میگم نکن تو میگی
فرار کن! من فرش نمی خواهم! مگه کار ما فرش دستباف نیست
؟
دختر جوان لبخندی بر لب نشاند و
با ابروهایش به فرش های آویزان اشاره کرد و گفت: سالت گیر
5
درست است، معجون و مردم می گویند من از فرش چیزی نمی دانم اما
می دانم که این فرش ها دستباف هستند. نه ماشینی … حالا
ببین …
صدای زنگ موبایل عزت الله خان
برای چندمین بار در این نیم ساعت صحبتش را قطع کرد خسته از زنگ زدن
به گوشی اشاره کرد و گفت:
-جواب بده باید دوباره آقازاده تون باشی! و پف کرده ب
یرون حریص داد و زیر لب گفت شیر ​​میخواد ول نمیکنه!
در نیم ساعت گذشته مشغول صحبت بود و
موبایل عزت الله خان وسط زنگ می خورد! در همین حین که
به صحبت های عزت الله خان و پدربزرگش گوش می داد،
به محمد جواد نگاه کرد. نگاه خسته مرد، بریده و ناامید؟
راست می گفت، سحرگاه عازم
تهران شده بودند و همین که بازار باز شد و کرکره ها بالا رفت،
فرش هایشان را با خود به این طرف و آن طرف برده بودند و به یک
مدعی هم رحم کردند! اگر دست خالی برمی گشتند جواب همه اینهاست
که باید به طرف می دادند امان می دادند. ، جوابی که محمد جواد
به گلرخ داد هم به طرف!
– باشه باشه بابا… حواسم به “کلیکده” عمو ناظم
همینجاست… معامله ات چی شد روزبه جان؟
قرارداد بسته بودی؟
دختر زیر لب گفت: آخه امروز میمیری حالا اگه بخوای.
تلفن را قطع کرد! هوا داره تاریک میشه.” سالتر
6
محمدجواد که دید حواس دختره جلوش هست
با دستش اشاره کرد که بره
سمتش
! عزت الله خان هم که انگار
قرار نبود همین الان گوشیش را قطع کند آهسته و “روزبه” جانسان
قصد نداشت حرفش را کوتاه کند، بلند شد و
با قدم های خسته به طرف مردی که از خودش خسته تر بود رفت.
– پسر عمو داره دیر میشه! من باید به خانه شما بروم،
گل بردارم و برای خرید به بازار بروم. عروسی.
دختری که 6 روز حواسش به دو پیرمرد بود،
با اعتراض مردی که همراهش بود، گفت: – یعنی
در کاشان مغازه آنقدر بزرگ نیست که شما دو نفر
برای عروسی خود در تهران بخرید.
.
عمو زاده! گلرخ اگه اینو بگی ناراحت میشه!
همسرم از دختر عمویش چه کم دارد که
برای خرید به اصفهان رفته است، بعد برای عروسیمان از کاشان بخریم
؟!
دختر بی حوصله و نافرمان
دستش را به نشانه “خوب باش” تکان داد و آهسته کنار گوشش گفت: نمکدان
7
، ببینم چی میشه! اگر می توانستم فرش را به اینها بفروشم
دوتا پیرمردی که اینقدر ناز پیشم داری …
برای عروسی پسر عمو کادو خوبی می خرم تا همه
خوشحال شوند … اما فرش فروش نرود باید
فرش ها را بفروشی . بیا روی دوش بگذاریم و برویم خانه! فردا
با اخلیل می آیم، آن زبان بازاری جماعت
از من بهتر است زبان بازاری جماعت.
_میگم پسر عمو… خجالت میکشم اینو بگم…اما…
نگاه دختر به دوتا پیرمرد رفت. تلفن عزت الله خان
تمام شد و در حالی که هر دو رفته بودند با هم چت می کردند
– بگو مامان چه می خواهی؟
و چشمانشان به او بود
به دوتایی مهلت بده تا سرش کلاه بگذارند، با بی حوصلگی گفت:
– پسرخاله ام خجالت می کشد، گلرخ گفت از تو پول کمی می گیرم که عروس بخری
و بگو به حسابش بگذار!
سریع رو به محمد جواد کرد و نگاه تندی به او انداخت
و گفت:
– چه حسابی! ماشاالله گلرخ جون
در بافت این فرش ها کمک کردی؟ همش گم شده
و انداخته به گردن بیگناه… خب خب… باشه نگران نباش!
فرش اگر بفروشد به چشمم می آید! امروز با من اومدی سعادت آباد فقط بخاطر گل
صورتت نه اون نمکی
گلرخ
مارمولک… اشتباه نکن این دوتا خیلی ساختگین
دوباره حرص خورد، فقط تو دلش و با لبخند گفت:
دارن، از اونایی که خدا شکلشون رو در آورده!
و گردنش را صاف کرد و با قدم های بلند
به سمت آن دو رفت :
– خب حاجی… وای ببخشید عزت الله خان چی شده؟
الاغ داری
نه دختر ما به این نوع تک فکری کاری نداریم
.
«دختر» در دلش حرص خورد، «تو حاجی
بازاری! اما لبخندی به او زد و گفت:
– راهی نیست؟! این فرش غذای خانه خودتان است! رنگ موش خوشگل رو دیدی
… اون ستاره وسط
شاهکاره! ندیدی چه انعطافی داره… ممجواد
– این زندگی من نیست، زندگی پسر شماست
قال رو بیار ببین عزت الله خان و…
– دخترم بهت گفتم زندگی تو کار ما نیست.
، هیچ راهی وجود ندارد، باید به آن فکر کنید! حلال به نظر می رسد… همانطور که
شما آقای ناظم بیایید
نگاه کنید
. … نمکدان
9
و آستین کت آقای نظمی را گرفت و او را بلند کرد. آن دو نفر نگاه
معناداری به هم دادند
که انگار موضوع جالبی برای خندیدن دارند و آقای نظمی هم دنبالش رفت.
نگاه دختر پیروز بود و به محمد جواد اشاره کرد
تا فرش نه متری پهن کند.
_با دقت نگاهش کن حاجی…گفتی
با حاجی مشکلی نداری درسته؟! این توری ها رو ببین حاجی
بافتش رو ببین مدل ارکیده ما حرف نمیزنه میخوایم
یک ارکیده فیروزه ای اضافه کن، قبلا این کار را کردیم.
«حاجی» دستش را کنار گوشش گذاشت و گردنش را کمی پایین آورد
قرار است ارکیده باشد برگشت و از آنجا به عزت الله خان نگاه کرد
، سپس برگشت و چشم به فرش چرخاند
. زیر لب طوری که فقط خود دختر جوان
بشنود آهسته گفت:
این کار من نیست دختر، این مال عزت الله خان است
، من خریدار نیستم،
از من می شنوی، برو راضی کن. او!”
دختر به آرامی پرسید: – راضی میشی؟
– امیدوارم تمام تلاشت را بکن.
دختر رو به سفره عزت الله خان کرد. هنوز به پله دوم نرسیده بود
که دوباره تلفنش زنگ خورد.
حریص نیم دایره کرد تا عزت الله خان و جناب نظممک گیر
10
می توانست حرص او را از چهره اش بخواند. لب هایش را پف کرد و
زیر لب گفت: لعنت به خروس بی جا! عزت الله خان
پشت تلفن گفت:
عزیزم بابا؟!.. خب؟!… شیری که خوردی حلال است!… باشه به
حاج خانم می گویم فردا شب می آید… دختر
او خوشحال و خندان ادامه داد:
خوب، خدا را شکر که معامله آقازاده موفق شد؟ و
بلندتر تا «آقازاده» از آن طرف خط بشنود
، فریاد زد:
_ آقا روزبه، بابا کار داره،
مشتری خوب رو اذیت می کنن، مشتری بد…
عزت الله خان چشمش رو بهش چرخوند. . و با گفتن “بابا،
فردا شب منتظرت هستیم!” گوشی رو قطع کرد و گفت:
“دختر، در مورد چی صحبت می کنی؟” دو ساعت مغز ما را خوردی “دختر، این چه حرفی می زنی؟” دو ساعت
مغز
!
– آقای روزبه عزیز، دیشب خواب دیدم
در این اتاق انگشتر عقیق دارم. عقیق خوب و مبارک است، می دانم
تجارت ما پر از خیر و برکت است! خدایا چی دیدی شاید این
تازه شروع کار ما باشد
اسلحه، خواب دیدم… تا زمانی که این فرش را از ما نخری، محال است تو
شاهدی که از دیروز به خیلی جاها رفتیم و همه جاها را ترک کردیم،
اینجا را ترک کنیم! … من دلال را حذف کردم و مستقیم آمدم با
اجازه دهید طرف شما را بگیرم، این راه به نفع ما هم هست؟ نمکدان
1 1
– پسرعمو بهشون اعتماد کردی؟! شما آن را مجانی
، بدون چک و … فروختید.
دختر پرید داخل، رسید را نشان داد و گفت:
– از او رسید گرفتم، بابا، به کاسب جماعت اعتماد کن
. تاجر 40-50 ساله که نمی خواهد
تا اونجایی که یادمه هرکی میخواست فرش بفروشه داد
تا سرم کلاه بگذارم!
– کلاه؟! چی بگم پسر عمو! خرید فرش نه متری به قیمت
تست شش متری و…
دختر کلافه از موهایش که از زیر گیره بیرون آمده بود گفت
: اول کار کرد ممدجواد! باید جایی پیدا کنیم
که بتوانیم روی فروش فرش هایمان حساب کنیم.
انجام دادن! من یک حساب بلند مدت باز می کنم! من اینطوریم،
ما به گدای لنگ لطف خدا را نداده ایم، کی
او را بکشد و فرش ما را بفروشد؟
به خواجوی و خریداران آن طرف حساب می شدند!
این راه…
– این راه خیلی درسته! خواجوی
سر ما کلاه می گذارد، نمی فهمی؟ نمکدان
1 2
محمد جواد که ظاهرا خسته بود و
حوصله حرف زدن نداشت به ساعت گوشی دور انداخته اش نگاه کرد
و گفت:
– راستی دیشب خواب فروشگاه اونا و عقیقو رو دیدی؟!
دختر جلوی ماشینی دست تکان داد و
با صدای بلند گفت: مستقیم. ماشین متوقف نشد و رو به جوان کرد و
گفت:
چند کیلو خواب! حالا این پول را دستت بگیر، هر چه می خواهی بخر
، از حسابت و گلرخ کم می کنم، اگر چیزی مانده باشد
، به آقا جعفر رنگرز بده تا کمی از حساب ما کم کند.
! این 500 به حساب منه…
محمدجواد برگشت به حرفای قبلیش:
-مطمئن هستی ماه آینده بقیه اش رو میده!
ای کاش علاوه بر رسید از او چک می گرفتی .
دختری که از ته دل بهش حق میداد و
از این وضعیت خیلی راضی نبود فقط برای اینکه خیالش راحت بشه گفت
. :
– مامان، فرش را نفروختیم، روی دستمان می ماند،
با هر سازش باید برقصم
، حتی ساز زومباش! اما غصه نخور، اگر من
ساربون هستم، می دانم شتر را کجا بخوابم!
با اون مغز معیوب این همه سال شاگرد
اول دانشگاه ها نبودم . من یک نخبه هستم
، شاید کارهایی که انجام می دهم کمی احمقانه به نظر برسند
، اما با پایان نامه ام در حال پیشرفت هستم.
حتما می دانید که پایان نامه من مورد تحسین قرار گرفته و در حال انجام است
ترجمه شده برای چاپ در مجلات معتبر اروپایی! نمی شود
می خواهم به شما اطمینان دهم که روز اول، شما و عمو و دیگران این را گفتید
، اما حالا می بینید که شدنی است! بعد از چند ماه
همه با هم قیام می کنیم، قول می دهم! اینقدر اسم و جیب بزنیم
که از این کشور بیگانه به آن کشور خارجی بروم
تا قالی هایم را بفروشم! ماه آینده به محض اینکه
تونستم فرش بعدیمون رو به این حاجی
که حج ندیده پیش فروش کنم، معصومه رو برا عمل چشمش میبرم،
سمعک هم برای عمویم میخرم… آخرش از شش ماهگی، بهت قول میدم که
حتی شش ماه هم نمیشه، زندگی همه بیا از اینجا
به اونجا بریم! این ممکن است، ممکن است! همه جوانب را سنجیدم
! اکنون
از این بیت ناامیدی بیشتر نخوان و برو تا برم ببینم چی شده گیلاس!
میخوای باهات بیام؟ شاید باید ببری تعمیرگاه!
-نه من خودم نگرانم تو برو تا شاخ نداری!
وقتی رسیدی خونه اگه آخیلیل بپرسه چیکار کردی بهش بگو نفهمیدی
دم پرستو چطوری تجارت کرد
شب که اومد بهت میگه! حالا تا بفهمه بقیه چک رو نگرفتم دارم خونریزی میکنم
!
و جلوی تاکسی دست تکون داد: – راست. و ماشین Inmak Gir
1 4
Stad و Prasto جلو رفت.
در ماشین را باز کرد تا سوار شود و گفت:
بیا برو خونه ما تا من از خیابون فرعی ماشینمو بگیرم
و بعد از زدن سر دوستم به خونه بیام.
سرانجام لبخندی سپاسگزار بر لبان خشمگین محمد جواد نشست.
و گفت:
– ممنون پسر عمو بابت این همه زحمتی که
این مدت به تو و آقا خلیل کشیدم.
– برو تعارف نکن راننده منتظره.
و برای اینکه او را مجبور کند راهش را از او جدا کند
و وقتی به محل کارش رسید
گوشی اش را از کیفش بیرون آورد و شماره ای گرفت و با دست به محمد جواد اشاره کرد.
گوشیش را از کیفش در آورد و گفت:
سلام سلام.
صدایی از آن طرف جواب داد
سلام پراستوجان خوبی؟کجایی تهران یا کاشان؟
-تهران چطوری پارسال بودی یکی از دوستان، امسال یکی از آشنایان است، آقای.
پارسا! نایاب!
_اینجوری نگو عزیزم میدونی سرمون شلوغه…….
گوشیش چند دقیقه ادامه داد و وقتی گوشی رو قطع کرد
نمک پاک کن 15 گوش رو گذاشت
تو کیفش و دستاش رو فرو کرد تو. جیبش برای
تهران دوست و همسرش بود و شروع کرد آهی کشید
خود را از سرما محافظت کند و در پیاده رو راه رفت. در سرش جنگ جهانی بود
، اما در جنگ پیروز شد! امروز
گذشت چه خوب چه بد! راضی بود! بالاخره
بعد از چند دقیقه پیاده روی به ماشینش رسید و سوار
پراید قدیمی اش شد که در دانشگاه تهران پذیرفته شده بود به همراه دوست و همسرش و همه
جا
پرسه می زد . تا هزار
روز آخر باتری ماشینش بود، باید به فکر باتریش بود
. قبل از حرکت دوباره رو به ماشین کرد و
گفت:
– آفرین آلبالوخان، من بهت قول دادم
فرش را به تو بفروشم و حالا به قولم عمل می کنم، باور کن! پس
لطفا به من کمک کنید.
همین که از کنار حاجی عزت الله خان و بقیه پول رد شدم
، یک هفته یا دو سه هفته بعد میام پیشت. تو دختر عزیز و زیبای منی!
تو که اون فرش رو از کاشان با خودت اینجا آوردی، میدونم
خیلی سنگین بود و خسته شدی، ولی بذار شش
ماه بگذره، روکشت رو عوض میکنم،
لاستیک نو هم برات میخرم. می روم پاکت کنم، بهت می گویم پاکش کن،
مثل این تبلیغات مجسمه سازی است، آنقدر به تو می گویم که
روی هندزفری او گفته شده است:
زیبایی می دهم که خودت باشی. نمی دونم… آفرین
البالوخان، الان راه انداختم، روشنش کن، باشه دخترم؟ نمک گیر
16
و با هزار نذر و حاجت، لحظه ای بعد دوباره کلید را چرخاند
با عصبانیت از ماشین پیاده شد، لگد محکمی به آن زد و گفت:
من یک الاغ داشتم، از تو بهتر بود. نکبت! حالا اجازه بده من
پول بگیرم، اولین کاری که می کنم این است که تو را به
قبرستان ماشین بیاندازم و برای خودم یک ماشین مدل بالا بخرم
… فقط شش ماه! شش ماه دیگر مرا ببین،
ببین کجایی! در یک قبرستان، یک قبرستان!
و همزمان با گفتن کلمه «قبرستان» چشمش
به نگاه متعجب رهگذران افتاد؟
شش ماه بعد
دختر جوان پشت فرمان یک ماشین آی سی قرمز،
همزمان با چرخش به سمت تجریش در
– سعی کنید چند روز دیگر کالا را ترخیص کنید، خبر خوبی از تعرفه گمرکی نیست
، از دست ندهید!
اون تاپیک ها رو هم دنبال کن انبار باید پر بشه تا موجودی به
یک سوم برسه… حالم خوبه
؟!..
باشه با آقای جهانگیری هم صحبت می کنم شما
شرایطشون رو میدونید اول پدرشون فوت کرد و بعد
مریضی مادرشون تازه از سفر انگلیس برگشتن ولی من تا ساعت 13 باهاشون جلسه دارم حتما در مورد این
17
نمکدان
باهاشون صحبت میکنم …
ببین کریمی من نه بدانید چگونه و به چه زبانی می خواهید
کارگران را راضی کنید. بگذار چند روز دیگر
بدون کاموا دندون به جگر بزنند، کارخانه ای نیست که بخواهد کارگر داشته باشد…
با آنها صحبت کن و بگو اگر
، اما این کار را بکنید! در حال حاضر خرید نخ در اولویت است
مثل دفعه قبل جلوی شرکت جمع می شوند، حقوقشان به تاخیر می افتد و من اخراج می شوم.
مثل دفعه قبل جلو می ایستند… اشکالی ندارد، خداحافظ. و به محض
قطع اتصال هندزفری را درآورد و روی صندلی کناری انداخت.
وقتی به ساختمان بلندی رسید مردی که در اتاق نگهبانی
ساختمان بود با دیدن ماشینش به سرعت از اتاق بیرون آمد.
دختر جوان طبق معمول جلوی در ساختمان ایستاد،
در را باز کرد و پاهایش را که کفش تابستانی پوشیده بود، با پاشنه ده سانت
بیرون آوردند و سپس
هیکل متناسبش مشخص شد.
یک کت تابستانی ابریشمی بلند آبی پوشید. روسری بلندی بر سر داشت و
موهای صاف و برهنه اش از پهلوها بیرون ریخته بود
. آرایش ملایم و تابستانی هم روی صورتش داشت. نگاه نافذش
به اطراف نگاه کرد و با دیدن سایه ای از پشت شمشادها
اخم کرد و زیر لب گفت: این کارگرها
یا وکتوری
عطر می زنند
! یا خودشان این جا و آنجا جمع می شوند،
زن و بچه شان را می فرستند تا موهای دماغم را سمباده کنند! ” – سلام
خانم روز بخیر!
به نگهبان لبخند زد و سوئیچ را به سمت او گرفت و بعد از
تشکر کوتاهی در حالی که
نگه داشته بود
در طبقه اول بود ملاقات کرد و با خوشرویی با او احوالپرسی کرد. همینطور که
داشت باهاش ​​حرف میزد یه گوشه چشمش یه نفر رو دید
چند قدم برداشت و
به سمت درب ساختمان رفت. در لابی با یکی از همسایه‌هایش که دفترش
پشت سرش بود ملاقات کرد. شمشادها پنهان شده بود،
از نبود نگهبان استفاده کرد، سریع وارد شد و پشت مبل های لابی پنهان شد. دختر
جوان حرف هایش را کوتاه کرد و پس از خداحافظی
با قدم هایی بلند و قاطع به سمت درب آسانسور رفت. سوار شد و
دکمه را فشار داد. چهار زد، دماغش را بالا آورد و عطر آشنا را استشمام کرد،
لبخند ناخواسته ای روی لبانش نقش بست. آسانسور ایستاد،
طبقه چهارم دو واحد بود، زنگ واحد هفت را زد، واحدی با
عنوان طلایی «شرکت فرش گل بته» روی تابلوی کنارش
. در را منشی جوان باز کرد، لبخند زد
و پس از پاسخ به سلام و قبل از
مهلت دادن به او. برای صحبت پرسید:
_ آقای جهانگیری شما می آیید؟!
– بله خانم، آمدند و گفتند
در اتاق منتظر شما خواهند بود. من از آقای حجت خواستم
که به آنها رای بدهد اما آنها نمی خواهند چیزی بگویند.
دختر جوان در حالی که به سمت در اتاقش می رفت گفت: نمکدان
19 – برای من یک لیوان شربت سرد بیاور،
بیرون خیلی گرم
است . قبل از آن شماره سرایدار را بگیرید و
به اتاق من وصل شوید.
– چشم خانم!
دختر جوان به اتاقش رفت. تا در اتاق باز شد، آقا
جوان برگشت به سمت او و سپس
با لبخندی آرام به احترام او ایستاد: ”
خوش آمدید، موفق باشید؟”
جواب مرد کت و شلواری لبخند بود و بس!
دختر ادامه داد: – خوب شدی حاج خانم؟!
خداروشکر حالشون بهتره
_حتما فردا که تعطیله با مامانم بهشون سر می زنم. فکر می کنم
سفر هوایی، این همه ساعت،
برای بدنشان خوب نبود و آنها را خسته کرد! اما امیدوارم روز پسرشان و این سفر توانسته باشد
کمی روحیه آنها را
بهتر کند !
_نه زیاد، دل و جانشان هنوز عزادار است! حاج خانم میدونی چقدر به آقاجان وابسته هستی
قبول مرگش
کمی سخته!
یه شوکیم حاج خانم چی میشه؟ باید به آنها زمان داد
تا شرایط جدید را درک کنند. غیر از حاج خانم تو هنوز نمک گیر
20
لباستو در نمیاری!
_خدایا به عموهای من رحم کن! یکباره بود! ما هنوز تو هستیم
دختر جوان پشت میز نشست و صاف شد
ای کاش حداقل شما به خاطر مادر…
تلفن زنگ خورد و حرفش را قطع کرد.
گفت: “با اجازه” و گوشی را برداشت. بله؟!.. وصل
… سلام مجدد جناب شجری یکی از افرادی که
برای شرکت مشکل ایجاد کرده اند در
لابی هتل هستند با تهدید و ارعاب او را بفرستید!.. بله خودم دیدم.
… نذار بیاد بالا… ممنون.
وقتی تلفن را قطع کرد، مرد جوان با گرهی در پیشانی اش پرسید
:
– مزاحم؟! در مدتی که من نبودم اتفاقی افتاد؟! کی
مزاحم میشه؟!
لبه های کتش را روی پاهایش گذاشت و گفت:
– مزاحمم نشو، مزاحم شرکت! بعد از مرگ
عموجان، وضعیت کارخانه قالیبافی کمی متفاوت از روز قبل است،
خود نعمتی است، دو خانواده مدیون زحمات شما هستند. .
مرد
ابروهایش را بیشتر بالا انداخت
– پس چرا تا حالا به من چیزی نگفتی؟!
– روزهای بدی را سپری می کردی، انصاف نبود که
مثل همیشه تو را اذیت کنم… در این مدت، فرق تورج
و بابا زیاد شده و تورج 21 شمشیر برای من و بابا و کرخونهنمک گیر
باز کرده
و همه چیز داره بهم میخوره ولی من کمتر آدم زحمتکشی مثل تو
رو
تو دختر قوی و مسئولیت پذیری ترنگ!
دیدم! ، شش ماه پیش، شرکت و شما کجا بودید
مجبور شدم به هرکس و همه زنگ بزنم تا فرشت رو بفروشی!
برای رسیدن به اینجا چیزهای زیادی از دست دادی ! اقتصاد شکسته مال
همه است، اما اینکه اینقدر محکم ایستادی،
گونه های دختر جوان را سرخ کرد و گفت «مرسی». در
همین حین آقای حجت با دو لیوان شربت وارد اتاق شد و
رفت و صحبتشان عوض شد. وقتی دوباره تنها شدند
،
آقای جهانگیری پرسید:
– خب خانم چه کاری برای ما دارید؟
دختر جوان لپ تاپ خود را روشن کرد.
در فضای بالا آمدن ویندوز دوباره تلفن زنگ زد.
– بله؟!… وصل… بله آقای شجری؟!… ممنون
تو… باشه، من آگاهم. روز خوبی داشته باشید!
و گوشی را قطع کرد لیوان شربتش را گرفت، جرعه ای نوشید
و موش را تکان داد. روی یکی دو برنامه کلیک کرد
و بعد به جوان اشاره کرد تا جلو بیاید. مرد نیز
برخاست و به سمت او رفت. نمکدان
22
بالای سرش ایستاد، مانیتور را کمی تکان داد تا
از فاصله نزدیک زاویه صورتش را بگیرد تا نتیجه کارش را بفهمد. مرد جوان،
زاویه دید خود را کمی بهبود بخشید و نگاهی عمیق به صفحه نمایش آن انداخت.
دختر جوان
از فاصله نزدیک به چشمان قهوه ای درشت خود نگاه کرد و سپس
دستش را به سمت ماوس برد، روی تصویر زوم کرد، آن را پایین آورد، آن را بالا برد، روی
و از ستاره وسط بزرگنمایی کرد و سپس از آن دور شد.
صفحه زوم کرد. آن را گرفت و به او داد
– این خوب است!… به نظر شما سینه هایش بزرگ نیست؟ الان دیگه زمینی پیدا نمیشه،
بازار بهتری هست! خانه‌ها کوچک‌تر شده‌اند
، سقف بزرگ خانه را کوچک‌تر نشان می‌دهد!
– برای پس زمینه سفید کار میکنیم
طرح های کوچیکتر رو میذاریم برای پس زمینه های رنگی…این
پلان چند روزه مخفی شده…
میخوای بری ببینیش؟! بالاخره از این به بعد باید
در این شرکت نظر بدهید؟
_در مورد نظر دادن، من در زمینه فرش ماشینی تخصص دارم و غیره
بازار غالبی ندارم. همه چیز مثل قبل دست شماست اما
در مورد همراهی تا کارخانه چرا که نه؟! خیلی عالی
آه! افتخار میکنی با ماشین من میری؟!
_اگه برگردیم خونه حتما!
مرد جوان با لبخند گفت: – پس تا دیر نشده برو جلو. سالتر
23
– باشه رئیس، حواسم هست!
صدای آن طرف خط در تلفن پیچید:
– این بار نمی گذارید کسی آن را از شما بگیرد! اگر این اتفاق بیفتد،
خون خودت است!
-چشم چشم… دنبالشون میام.
-دورا دورا مواظب باش نباید ببینمت. هر جا که احساس کردی برگرد
تا بتوانیم برنامه را تغییر دهیم.
– چشم، آمدن رئیس. من باید توقف کنم. و
مهلتی برای پاسخگویی به رئیس نداد و سریع اتصال را قطع کرد و
گوشی را روی حالت بی صدا گذاشت.
شمشادها دختر
جوان را با جوان سیاه پوش از بالای تیپ های تازه چیده شده دید ! در این مدت
که دختر را زیر نظر داشت برای اولین بار با این مرد
ید آشنا شد. بیشتر شبیه محافظش بود تا یک آدم معمولی!
قد بلند و چهارشانه با کت و شلوار رسمی و
تاپ مشکی! چشمان تیزبینش را ریز کرد تا
بهتر ببیند و گوش هایش تیزتر و تیزتر. صدای دختر جوان را شنید
:
– پدر اول خیلی خوشبین نبود، اما
نقشه یاسمین الان کار می کند.
– هوا گرم است، می‌خواهی به لابی برگردیم تا نگهبان ماشین جدیدی
از
پارکینگ بیاورد
؟ همونی که پشت شمشادها پنهان شده بود
آهسته و مثل گربه ای که جلو می رفت، حالا
صدایشان را بهتر می شنید:
– خیلی وقت بود عموهایم را ندیدم، اگر فردا دیدار
سرش باشد، خوشحال می شوم که عمو
به منبع ما بیاید!
– به یک شرط، روی پدرم را زمین نگذار و سیاهی را بگیر
… نه، نه، کمی صبر کن و نیا، تا من اول حرف بزنم!
پدرت نه تنها بزرگ خانواده جهانگیری که برای ما
هم مثل عموی بزرگمان بود …
با شنیدن نام جهانگیری به پای کسی که پنهان شده بود
و در حالی که روی نوک پا نشسته بود افتاد. ، آرام
روی زمین افتاد . گوشه چشمان آقای جهانگیری چین خورد و
در همان لحظه نگاهش تنگ شد، دستش رفت داخل
جیب شلوارش.
– بیا، این ماشین توست.
و یک تویوتای تیره رنگ از سراشیبی پارکینگ بلند شد و
کنارشان ایستاد.
آقای جهانگیری صندلی کنار راننده را برای دختر جوان باز کرد و شمشادها آرام آرام
حرکت کردند. بعد از تشکر از ترنج سوار شد و آقای جهانگیری
ماشین را دور زد.
آقای شجری که تازه از چرخ پیاده می شد،
با خوشحالی پول را گرفت و بوسید و روی چشمانش گذاشت و
25 را
باز کرد تا آقای شجری که تازه از چرخ پیاده می شد، بنشیند و گفت:
خواهش می کنم . آقای
جهانگیری دستش را در جیب داخلی کاپشنش گذاشت و
کیف پولش را بیرون آورد و یک اسکناس بزرگ بیرون آورد و
به آقای شجری اشاره کرد:
. با گفتن “آقا آقا…” او را به هوش آورد. آقای جهانگیر
– آقا این چیه؟ من هیچ کاری برای انعام انجام نمی دهم!
من وظیفه مو را انجام می دهم.
هم آقای شجری و هم آقای جهانگیری می دانستند که
حضور خودروهای افراد غیر ساکن در پارکینگ
خلاف مقررات ساختمانی است و در واقع
اسم این یادداشت «انام» نبود، گاگ بود!
_خواهش میکنم آقای شجری این دفعه قبول کن
دفعه بعد قبول نکن!
با این او به او گفت که
در آینده تخلفاتی از این دست وجود خواهد داشت. آقای شجری مثل اینکه می ترسید کسی او را ببیند،
پول را در
جیب شلوارش فرو کرد. بعد دوباره برای تشکر سرش را بلند کرد و
نگاه تیزبین آقای جهانگیری را که در پیاده رو مانده بود حس کرد
از طرف دیگر نگاهی گذرا کرد و دستش را روی شانه های مرد میانسال گذاشت
و گفت: نمکدان داری تو.
شماره
26، یکی مزاحم خانم شد
، شما فوراً با من تماس بگیرید! شش دانگ مواظب
باش
و بدون اینکه بهش وقت بده چیزی بگه سریع سوار شد و
رفت؟
دختر جوان که جمله آخر را شنید رو به او کرد و گفت:
– ممنون که به من توجه کردی! از بچگی همیشه مراقب من بودی
!
– می بینم؟! چیزی گفتی؟… آه، باشه، الان میرم خنک بشم!
و نگاهش را از آینه گرفت و به صورتش داد. دختر جوان متعجب
گفت:
– اتفاقی افتاده؟!
هورمون ها می توانند عشق باشند! به قول برادری دکترمون باید
_نه…خیلی میخوای با تورج حرف بزنم ببینم
دردش چیه
نه من خودم دردشو میدونم!
– چی؟! همون مشکل با زن برادرش و جواب نه به
خواستگاریش؟!… چرا جواب نمیدی؟ آره ترنج درسته؟!
تورجه کمی در صندلی فرو رفت و در حالی که
کولر ماشین را روشن می کرد گفت:
تورجه دیگر نمی خواهد چیزی بفهمد! به نظر من
هرکسی باید دو یا دو تا برنامه برای زندگی بکشد!… چه بامزه.
27.
به من نمی خندی؟
_نه بپرس!
_این دوران عشق هست؟!
– هوم!
ترنج هیجان زده رو به او کرد:
– جدی؟! چه خوب که با من موافقی! شما چی فکر میکنید
عشق الان است؟
– نظری در موردش ندارم، اما می گویند که بهم ریختن،
به هورمون ها فرصت می دهد که اگر باز هم آرام شوند.
شما هنوز جذب آن شخص هستید، برای ادامه
زندگی خود یک قدم به جلو بردارید.
لبخندی روی لبان ترنج نشست و گفت:
-پس داداش دکترت منتظره که سر و سامان بگیری؟
در پاسخ، مرد جوان فقط سرش را به سمت راست خم کرد و
دوباره از آینه به عقب نگاه کرد. ترنج با تعجب نگاهی
به اطرافش و کوچه ها انداخت و گفت:
_فکر می کنی تو هم عاشق شدی؟ شما راه را اشتباه به سمت کارخانه می روید
! این راه خانه است!
-میدونم نظرم عوض شد یادم اومد یه اتفاقی
برام افتاده میبرمت خونه. نمک گیر
28
– برو خونه، امروز استراحت کن!
_آه…
ترنج چشمانش گرد شد و خواست اعتراض کند که آقای.
جهانگیری با تندی گفت:
– آخ و امان نداریم، به من گوش کن.
– در عوض؟!
ایستاد پاهایش خشک شده بود و نمی توانست تکان بخورد
– عوضش؟!… هه، عوضش، تو هم فردا آمدی لباسم را بپوشی
من موهای مشکی ام را در می آورم!
دختر که از حرف های او شوکه شده بود رو به او کرد و پرسید:
– جدی می گویی؟!
وقتی او را دید، سرش را به علامت مثبت تکان داد
، لبخند سودمندی زد و گفت:
خوب ارزشش را دارد.
پنج دقیقه بعد در یکی از کوچه های فرعی دربند
از او جدا شد و پایش را روی گاز گذاشت و به سرعت راه افتاد. مسی
ماشینش را از کوچه پس کوچه ها جدا کرد و در کنار الف
خیابان خلوت کرد، ترمز زد و سریع چیزی از داشبورد برداشت
و در عرض چند ثانیه صدای خشنش در ماشین پیچید و گفت:
– من مسلح هستم، دستت را روی سرت بگذار و از زیر آن بیرون برو. !
متوجه شد که سرعت ماشین کم شده و ناگهان ترمز کناری نداشت . برای
هزارمین
بار در این چند دقیقه به خودش فحش داد که
سوار شده!
– من مسلح هستم، دستت را روی سرت بگذار و از زیر آن بیرون برو!
موهایش سیخ شد و خونش در رگ هایش یخ زد. . یک لحظه وقتی
دوباره این صدا را شنید فکر کرد دچار توهم شده است:
– کسی ندید تو سوار ماشین من شدی، من به راحتی می توانم.
یک گلوله را در مغزت خالی کن و بعد بدنت را به سگ ها بده
تا بخورند، پس قبل از این که من این کار را انجام دهم بیرون برو!
آب دهانش را قورت داد و با چشمان گشاد شده و
به رنگ گچ دیوار به سگ ها بده، دستش را روی
صندلی عقب گذاشت و تنش را بالا برد و نگاه گرد و ترسیده اش
به صورت مرد مقابل خیره شد. از او بدون پلک زدن مرد
کمی او را پایین آورد و گوشه ابرویش بالا رفت:
– تو کی هستی؟! چه چیزی می خواهید ؟!
– من… من…
آب دهانش را به سختی قورت داد.
_حرف بزن گلوله برات خرج نکردم.
و دستی که در جیب کتش بود از بین دو صندلی جلو
کشیده شد! چشم های ترسیده اش به کت و جیبش چسبیده بود!
– الان مثل فیلما… یعنی الان مثل فیلما… نمک گیر
آب دهنش رو قورت داد.
30 بار.
آقای جهانگیری گفت:
– درست است، مثل فیلم ها یک گلوله خرج می کنم.
دستش سریع به سمت دستگیره رفت اما آقای جهانگیری
باهوش بود و قفل مرکزی را زد. تقریباً
از ناامیدی و ترس فریاد زد:
– من… من… تو دروغ می گویی… تظاهر می کنی… بگذار
تفنگت را ببینم…
– ببین من تو را کشتم!
از استرس خندید و سریع خودش رو جمع و جور کرد و گفت:
-دروغ…
هنوز حرفش تموم نشده بود که آقای جهانگیری
دستش رو از جیبش در آورد و هفت تیر کوچیک روی پایش گذاشت.
شانه اش، بین ابروهایش… جیغ می کشد.» و «یا علی» بلند شد،
صدای آقای جهانگیری را دوباره شنید:
– چی می خواهی؟!
– پو…پو…پو…پول. .. مو …
– پس تو مردی!
و دستش روی ماشه رفت… خواست جیغ بزنه و جلوش رو بگیره
که دیر شده بود و صدای بلندی توی ماشین اومد. صدای تیراندازی
و
بوی گوگرد در ماشین پخش شد
و بعد سکوتی طولانی… ممتد… و خفه کننده..
اسلحه را از پیشانی اش بیرون کشید و روی
صندلی بغل انداخت و صدای تند آقای جهانگیری در
فضای دودآلود طنین انداز شد:
– چطور جرات می کنی گیر نکنی؟!
در حالی که مثل گنجشک می لرزید، چشمانش را باز کرد و هنوز
زنده بودنش را باور نکرده بود.
– بیا آب بخور تا غش نکنی!
و بطری آب معدنی برداشته شد. با همین دست ها
با لرزش بطری را گرفت و سعی کرد در را باز کند، اما مهم نیست چگونه
سخت تلاش کرد، به دلیل لرزش بی وقفه دستش نتوانست.
این را به من بده…
و بطری را از دستش گرفت و سریع در را باز کرد و
دوباره به او داد!
برای نوشیدن یک قطره آب از دست دادن خود را خیس کرد. یک قطره می خورد،
به اندازه یک لیوان روی خودش می ریخت.
– ماشینو خیس کردی!
– ب… ب… ب… ببخش!
-خب خب نمیخوای معذرت خواهی کنی! چند دقیقه ساکت باش و چند نفس
عمیق بکش
بعد بگو کی هستی و
از اون
دختر چی میخوای؟!
من تو را می خواهم …
چشمان جوان گرد شد:
– چی میگی؟! پیاده شو! برو بیرون تا
تو را به خاطر اخاذی به زندان نیندازم!
– پیاده شو! جوجه برای من برای یادگیری ارسال به جلو!
به زنده ها نمیرسی، به مرده چسبیدی!
و سریع از ماشین پیاده شد و در پشتی را باز کرد:
دختر جوان انگشتی تهدیدآمیز به صورتش کشید و گفت:
– ببین تهدیدم نکن! تو این مدت اعصابم
بهم ریخته که کاری از دستم بر نمیاد!
سه ماه منو از کار و زندگی انداختی!
هر چه من و پدرت در این مدت برایش فرستادیم، خدا
لعنتت کند که او را فرستادم، دود شده است!
فکر کردی مردم از پرخوری تو فرود می آیند..
– می گویم بیا پایین…
و دستش را زیر بغلش گذاشت که فریاد و فریادش از بین رفت:
– ای مردم… بیا… به من برسید…
– چرا تحقیر می کنی؟
او بدون توجه به اعتراض آقای جهانگیری، به فریاد
و فریاد ادامه داد. در یک دقیقه یکی دو نفر کشته شدند.
33
اهل محل از مغازه ها بیرون آمدند و عده ای آمدند:
– آقا با دختر مردم چه کار داری؟!
– دختر مردم با من کار می کند!
بیا بیرون تا ازت بابت اخاذی و افترا شکایت نکنم!
– پولم را بده!
چند نفر دورشان جمع شدند. آقای جهانگیری
رو به آنها کرد و گفت:
شما بروید آقا… ممنون، برو سر کار،
ما خودمان مشکلمان را حل می کنیم.
دختر سریع خودش را به سمت در کشید و داخل سینه اش شد:
– خودمان حلش می کنیم! اگر اجازه دهید
خودمون حلش می کنیم از مردم کمک نمی خواستم… آقا من با
شما هستم آقا عزیز شما قضاوت کنید من از آنها هستم…
آقای جهانگیری لبخندی بر لبانش نشست و ابرویی بالا انداخت
و گفت:
– عزیزم جوجه کوچولو ترسیده. و لرزون قرار نیست
همه چیزای خصوصی ما رو به مردم بگی… برو آقا
مزاحم نمیشیم… دعوا خصوصی… دعوا خصوصی…
دختر جوان که نفهمیدم چی می خورد گفت
: – خصوصی چیه؟… ما
اینجا
بحث خصوصی نداریم
… یواشکی حرف نمی زنیم! تو مخفیانه چی هستی
گویید؟
آقای جهانگیری دستش را زیر بغل یکی از مردانی که
با سپر سینه جلو آمده بود، انداخته بود و او را کناری می کشید و
آهسته چیزی به او می گفت.
– چی میگی؟! چی میگی… آقا یک کلمه حرفش را باور نکن
! این فرد کلاهبردار است! سه ماه او و
پدر مرده اش مرا منتظر گذاشتند!
الان منو تهدید به کشتن کرده! باور نمی کنی اسلحه اش
جلویش باشد…
پیرمردی که کنارش بود با تعجب گفت:
اسلحه؟! سعید زنگ بزن پلیس!
آقای جهانگیری بازوی سعید را رها کرد و جلو آمد و
گفت:
– پدر این خانم توهم است!… خودت ببین!
و با قدم های بلند به سمت جلوی در ماشین رفت،
آقای جهانگیری که پشت سر سعید ایستاده بود لبخند زد.
و در را باز کرد و از صندلی جلو یک اسلحه برداشت و
کف دستش را به طرف حضار گرفت و گفت:
– ببین اسباب بازیه! متعلق به خواهرزاده پنج سام
علمه است. سعید جلو آمد، نگاه بدی به دختر انداخت و گفت
: بریم بابا!
حال این خانم بد است! نمک پاش 35
از نوک پاش تا سرش پایین انداخت…_
قیمتش بالاست… خانوم قیمت دو ساعت
اونقدر هم نیست هر کاری میکنی ما
هستیم صاحبان سبک خودمان در این کار!
دخترک آبی شد و سریع به سمت آقای جهانگیری چرخید
و دوباره افتاد پایین
– چی؟!… چی… چی… به این…
چشمکی زد و با لحن مظلومی گفت:
مجبورم کردی. خانم…
و دستش را در جیبش کرد و دو تا چمدان در آورد و جلو آمد.
مچ دستش را گرفت و ماله ها را در کف دستش گذاشت
و با لحن حیله گرانه ای گفت:
خوش گذشت اما به خاطر خودت، نرخ از این بالاتر نیست،
ما راضی بودیم، شما راضی باشید. تا خدا
هم راضی باشد!»
و مشتش را بست و گفت: با اجازه آقایان لبه های
کتش را گرفت و با حرکتی نمایشی او را نزدیک کرد،
از میان جمعیت راهی برای خودش باز کرد، دور ماشین رفت، دختر
هنوز مانده بود . مات و مبهوت وسط جمعیت ایستاده بود، مشت هایش
36 سالتگر .
گره کرده بود و چشمانش را بسته بود.به محض شنیدن صدای اگزوز
زوزه کشید به خود آمد و به کاپوت ماشین زد: “سالتگر
صبر کن کجا میری! صبر کن پولم را بده
! !من چغندر نیستم
به من میگن…وایسا…نرو…نرو…برو اون ته دنیای من
دارم میام…نرو برو…
اما ماشین زوزه کش رفت و او در دایره مردها ماند و
دو ماله کوچکی که در مشت داشت با عصبانیت سرش را چرخاند
و نگاه های بدی به او دید
نگاه هایی با مضمون سرزنش یا مضمون بدرفتاری!
بی اختیار پرسید:
-الان کجام؟!چطور برم نازی آباد؟!
سریع قاشق تو قابلمه بالا رو چرخوند تا
غذاش ممکنه زودتر داغ بشه، در عین حال عصبی زمزمه میکرد
:
– کبری، بذار یه روز تو دستم.
من هر دوی آنها را درمان خواهم کرد! اسم پسرها شیطنت و فضولی شده است. این
دو تخم جن هر پسری را سفید می کند. .
، هر دو ساکت شدند و
به سمت لوح مشترکشان رفتند!
صدای خنده کوچیکی اومد بیخیال شروع کرد به هم زدن غذا با عصبانیت
سرش رو برگردوند، پوپک و درنا با دیدن چشمای
37
_حق نداری پاتونو از خونه بذاری بیرون. مگه کار دخترا نیست که زنگ خونه مردم رو بزنن
و فرار کنن؟
صدای مردی از اتاق بغلی می آمد که می گفت:
– رئیس، هرچقدر هم شیطان و پرشور بودم،
مثل این دو نفر شعبده باز نبودم.
– شکستن شیشه های خانه مردم کار دختر است نه
زنگ خونه مردم رو زدن نه دخترا؟!
– آره حق با توست، گاو پرواز می کند!
آخلیل
_ داد نزن، داد نزن… کبری، من میرم دکون، کتری در حال
جوشیدن است، چایی درست کن و بگذار پراستو برایم بیاورد!
پرستو که از گرسنگی تمام
سیستم عصبی خود را تحت تأثیر قرار داده بود، ظرف قیمه را روی برنج خالی کرد و ته
دیگ را بالا آورد و در همان حال به جای مار کبری گفت: «باشه، باشه».
غذا گرم شد و نپخته، به کمک دستگیره های ماما،
اجاق گاز به کمک دستگیره های دایه و رفت و جلوی کبری نشست. شاهینی با شور و اشتیاق
به سینه مادر چسبیده بود و داشت می مکید.
– کبری جون این دو دختر از دست مردم کوچه در امان هستند!
امروز خانم مظفری در راه تعقیب من را گرفت
بعد از گربه اش خانم طاهره گفت…
کبری شاهین را از زیر سینه اش گرفت و آورد و همزمان
با دست زدن به پشت بچه جواب داد: نمکچین
38
– عزیزم دان. قورت نده.” آنها بزرگ می شوند،
مانند شما می شوند.
ماشاءالله که گوشه سالن نشسته بود و
با پیچ گوشتی به رادیو قدیمی زده بود، به ترکی گفت:
آدم نشده، به من گوش نمی دهد!
پرستو که احساس کرده بود پدر مار کبرا
چیز نرمی درباره او گفته است، با تندی پرسید
: آتا چه می گوید؟
می گوید: خدا سایه تو را از پسر عمویت دور نکند، هر وقت.
شما هم خنده نگیرید! کبرا، ژوئن، از آن زمان
مثل شیر می آیی بالای سرت.
باید فرش بافته باشم… زهرمار می خندند!
پرستو دستش را به سمت مش بلند کرد و
با صدای بلند گفت: ماشاالله.
– ارادتمند عطاجون!
و دوباره رو به کبری کرد
– باید اینو با خودم ببرم اطراف کاشان و
نایین، از صبح تا شب تو کارگاه ها دخترای هم سن و سال رو ببینن
، مودب باشن. تنها پاسخ پوپک
و درنا خندیدن بود.
بعد از اتفاقات امروز پرستو که روی پرحرف و
عصبی افتاده بود به آنها نگاه کرد و گفت:
باردار شدی هی شاهین، این فرش توی پله ها بلااستفاده مانده است
،
بعدازظهرهای تابستان نگذارید داخل شوند. کوچه، بنشین
… دخترا این دفعه که میرم و برمیگردم
بخور و حریص بخور هر چی میخوری
– کثیف نکن خون خودت، پراستوجون،
خبر اینه . برای شنیدن آهسته در را هل داد و وارد شد، باد گرم
دلم برات تنگ شده… آخه عزیزم، این همونه که به گلویش زد…
تو کی بودی؟ پسر کی بودی؟
و زیر بغل شاهین را گرفته بود و بلندش کرده بود، شاهین هم
در مقابل نوازش مادرش با صدای غن و غن
خوشحال شد . بازی و نشاط شاهین
کمی روحیه پرستو را بهبود بخشید.
برای خودش و آقا خلیل چای ریخت و
در صندوقچه کوچکی گذاشت.
چادر کبری را که روی گل میخ های پشت در و راهرو آویزان بود برداشت و از خانه بیرون دوید. خانه آنها
در جنوب بود و حیاط معمولاً عقب افتاده بود،
به خانه و دیوار به دیوار، مغازه عموی قدیمی بازاری
آقا خلیل بی باک! می دانست که آقا خلیل بی تاب است تا اینکه
در همان ابتدای ورود یکی از طرفداران میز به او سلام کرد و
به صورتش زد. یک تلویزیون کوچک روی دیوار کناری
در ورودی بود و مثل همیشه در کانال آی فیلم
کانال ۴۰ مورد علاقه آقا خلیل بود
. چادرش را زیر بغلش کرد و
دور ویترین رفت و سینی را روی شیشه گذاشت. حضور او
مصادف بود با شروع تبلیغات وسط فیلم و آقای خلیل
کنترل رو گرفت و صدا رو کم کرد و گفت:
_صورت نازت و رفتار سگت میگه شیر نیستی چی شده
؟! گفتم پدرت را پیدا نکردی برو پیش پسر ناظم
، بالاخره شاید بتواند ردی از پدر دفن شده پیدا کند
… چی؟ چرا چشمات برق میزنه؟ چه اتفاقی افتاده است؟
و به او چشمکی زد. پرستو روی صندلی گردی
که دسته و پشتی نداشت نشست و با هیجان گفت:
عزت الله خان. من دیگر نیازی به ناظم ندارم!
“در ضمن، این بار من شیر رئیس هستم.
درست شنیده است و پرسید:
– پسر کیست؟! همون حاجی عزت الله جهانگیری؟!
منبع اصلی پسر آقا ملعون را پیدا کردم
آقا خلیل با تعجب به او نگاه کرد تا مطمئن شود
– بله رئیس، پسر خودش! در جمع آقای نظمی،
دختر نظمی با مردی بیرون آمد، در حالی که منتظر ماشین بود،
به آقای جهانگیری گفت…
آقا خلیل هیجان زده شد و گفت: خب؟! او را تشویق کرد که
ادامه دهد.نمک گیر
41
_ منم گفتم این هر کیه به کسی از اقوام همون مرتیکه
خدانیامرزه! تا حواسشون پرت بود، آروم در عقبو باز
کردم و سوار ماشین شدم. لابه لای حرفاشون شنیدم که
انگار پسر خود اون آدمه! _خب چی شد پرستو؟!
پرستو لب و لنجی آویزان کرد، دست پیش برد تا لیوان چا
یش را بردارد، چه می توانست به رئیس بگوید که او را از خود ناامید نکند و خونش را به جوش نیاورد؟!
– پرستو بگو تا با همین متر نزدم سیاهت نکردم! و متر فلزی پنجاه متری را از زیر شیشه ی ویترین درآورد!
نگاه پرستو چسبید به متر، خیالش راحت بود، تجربه به او ثابت کرده بود که با آن سیاه نخواهد شد! لبش را جوی د، در فکر گفتن و نگفتن بود که در باز شد و اشرف خانم قدم به مغازه گذاشت:
سلام آقا خليل، خدا خیرت بده، گفتم یه کاسب توی محل اهل کاسبی باشه، همین خلیل آقای خودمونه که همیشه مغازه ش بازه و ظهر تابستون و صبح زمستون نداره!
آقا خليل بالاجبار از جا بلند شد و با گفتن “مغازه خودتونه!” مهلت فکر کردن و تصمیم گیری به پرستو داد. می دانستند با چانه ی گرمی که اشرف خانم دارد، از مغازه بیرون رفتنش نیم ساعتی طول میکشد! پرستو قلپ ی از چایش خورد، باد پنکه اگر نمی توانست فضا و هوا را خنک کند، اما می توهی چای را از دهان بیندازد! بی خیالنمک گیر
42
نوشیدن آن شد و نگاهش روی طاقه های ردیف شده سر هم گشت. پشت سر آقاخلیل طاقه های نخی، سمت چپش طاقه های چادری… مغازه پر بود از رنگ! پر از جلا! پر از روح! این روح و رنگ نمی توانست بی ارتباط باشد به خود آقاخليل. نگاهش روی او نشست، مردی در آستانه ی
جوگندمی، با پوستی گندمی، ته ریش فر خورده ای که از
سر بی حوصلگی داشت و سبيل طاقی بالای لبهای کلفتش، با چشم و ابروی مشکی و نگاهی مهربان و سری پر از مو! موهای فر ا حلزونی، ریز ریز و پر، طوری که حجم سرش را دو برابر نشان می داد! صدای اشرف خانم را شنید که:
آقا خليل، خوبه که این دختر هنوز عروس انیس نشده که ماشالاه مثل خود انیس، ادبم یادش رفته
و یه سلام بلد نیست بکنه! حق همسایگی هم خوب چیزیه والاه!
پرستو از جا بلند شد، چادر را باز هم لوله کرد زیر بغلش و زبان تند و تیزش را به کار برد که: حق همسایگی مگه فقط به سلام علیکه! حق همسایگی ای
نه که شما مراعات جلوی خونه مردمو بکنید، نه این که
ماشین خودتون و آقا پسراتونو قطار کنید جلوی در خونه
و مغازه ی ما، اون وقت من مجبور شم ابوطياره مو ببرم
سر کوچه و توی خیابون پارک کنم!
و سمت شیشه ی ویترین رو به خیابان رفت، تا پارچه
هایی که بر هیکل مانکن ها بود، مرتب کند و اشرف خانمنمک گیر
43
را با آقاخلیل تنها گذاشت! می دانست الان است که اشرف
خانم سر درد دل را باز کند و گلایه ی زبان تند او را به آقا
خليل بكند، اما خیالش راحت بود که رئیس، هوایش را دارد!
همین طور هم شد و نیم ساعت بعد بالاخره اشرف خانم
رفت و حریف زبان آقا خلیل نشد! آقا خليل محال بود مردم داری را فراموش کند، اما نمی گذاشت حرفی سر دلش غمباد کند و در مورد خصلت دومش، پرستو زیراکس ی بود از خودش و پرورش یافته ی دستش!
– خب، بیا بشین… ببینم چی شد آخرش!
برگشت، آقاخلیل چای سرد شده را برداشت و با حبه قند
درشتی سر کشید و پرستو مشغول سر و سامان دادن
پارچه هایی شد که اشرف خانم برای انتخاب نیم متر پارچه، زیر و رو کرده بود:
– منو دیده بود! – چی ؟!
– دیده بود سوار ماشینش شدم! پسر جهانگیری رو میگم! با یه خفت و خواری انداختم بیرون! اولش حسابی ترسوندم که تفنگ داره و…
آقا خليل حرصی گفت: – وقتی میگم بذار من با این جماعت دربیفتم قبول نمی
کنی؟نمک گیر
44
– نذاشت درست بگم چی بین من و باباش گذشته که قال
و مقال كرد! گفت به قیافه م می خوره شیادم! منم هوار
هوار کردم که پولمو میخوام و مردمو دور خودمون جمع کردم!
– دختر برادر من شیاده؟! پرستوی من ؟! مادرشو به عزاش می نشونم! خب ادامه شو بگو ببینم چه کار کردی؟
– هیچی دیگه، برای مردم رل بازی کرد که من… که من… من شیادم!
و جرئت نکرد تهمت اصلی را رو کند! اگر رئیس میفهمید
پسرک بی حجب و حیای حاجی عزت اله خان
او را جلوی مردم با چه صفتی سکه ی یک پول کرده،
دودمان جهانگیری ها را به آتش می کشید! بدش نمی آمد
چنین اتفاقی بیفت اما آن وقت باید فاتحه پولش را می خواند، پولی
خیلی ها چشم امید به آن دوخته بودند! نباید اوضاع را خراب تر از اینی می کرد که تا امروز کرده بود!
کار پارچه ها تمام شده بود، برگشت سمت عمویش:
– رئيس، حالا چه کار کنیم؟! نقشه چیه؟ باز برم سراغ
ناظمی، یا برم در خونه خود جهانگیری ها! بعد از چند ماه
از سفر خارجه برگشتن! تازه، ناظمی هم فردا انگار خونه
شون دعوته!.. ها راستی آخلیل، اینو بهت نگفتم! مرتیکه