دانلود رمان ردلاین

علت عشق فرق می کند… عشق اضطراب
اسرار خداست…
خدا رحمتت کند…
_خانواده ات می دانند که برای این آمده ای؟
آرام به او نگاه می کنم. سعی می کنم استرسم
روی صدایم
تاثیر نگذارد .
_آره! در حال پیش رفت!!
به لباس من اشاره می کند.
_اما من اینطور فکر نمی کنم! تو دختر فراری نیستی
؟
من مشکلی ندارم!
_من نیستم …!
آیا به خانواده خود گفتید که دقیقاً
برای چه کاری می خواهید مرا استخدام کنید؟
نفس عمیقی می کشم و پلک هایم را می بندم.
من آنقدر بزرگ شده ام که بتوانم تصمیم بگیرم، قربان!
او با تحسین من را تماشا می کند.
شورشی و جسور! جایی برای شاد کردن شما وجود دارد! یک ایرانی
دختری
با نگاهی تیزبین و برنده! هوم… نمیشه
گذشت! متشکرم!
خب دختر بچه! بریم سر اصل مطلب!
سرم را به نشانه رد تکان می دهم و او
با دستش اشاره ای می کند
. آهسته به نزدیکترین کاناپه، جلوی
میز بزرگش می روم
.
اوه! فکر کنم اشتباهی بوده! منظورم این نبود که
بنشینی! گفتم شروع کن!
درجا خشک خواهم کرد.
من نمی توانم چیز زیادی از نگاه او دریافت کنم
.
از چی شروع کنم؟
خودت نشان بده خانم!
مات و مبهوت روبرویش ایستاده ام.
داری وقتمو تلف میکنی عزیزم! گفتم شروع کن!
فقط
لباس های خودت را بپوش!
من همچنان به او نگاه می کنم که مثل کسی که صاعقه زده باشد
پشت میزش نشسته است
و بی خیال سیگار می کشد.
کری، زیبا؟ مشکل شنوایی، چیزی؟ هوم؟ بالاخره به سختی زبانم را در دهانم گذاشتم.
معنی آن چیست؟
نفس عمیقی از سیگاری که در دست دارد می کشد،
اینطور نیست؟ شما اهل کجا هستید ؟
سرش داد میزنم و مثل احمق جواب میدم
.
_ایرانی !
پاغی می خندد و آرنجش را روی میز می گذارد.
_ایرانی بودن یعنی فارسی زبان رسمی! من دارم
فارسی
حرف میزنم !
آماده شدن! فقط سریع!
دستانم بی اختیار روی بند کیف چفت می شوند.
دوست من…_
شرایط رو میگم! آماده شدن !
_دوستم معرفی کردم…یعنی…
من خودم شرایطش رو نمیدونم…
_دوستم همچین چیزی بهم نگفته!
من از دخترای زبان دراز خوشم نمیاد! یا آماده باش یا در امان
باش
!
با استرس بند کیفم را بین پنجه هایم می فشارم.
عرق از پشتم می ریزد، اما او هنوز
سرد است
به من خیره می شود _. برای ایستادن برگشتی؟
اصلا توجیه کردی
واسه چی اینجایی؟
آیا می دانید فعالیت اصلی برند ما چیست؟
لب هزار جان را می بوسم: بله! من آرچر را می شناسم!
ابروهایش را بالا می اندازد.
_از جایی که ؟؟
لعنت بر دهانی که همیشه نابهنگام باز می شود.
از دوستم شنیدم
_دوستت عنوان این کار و تماس مخفیانه
رو بهت نگفته
!
سینه ام را سپر می کنم اش رو
نگفته آقا میدونم! استخدام مدل برای آخرین
نمایش تولید آرچر
!
دست هایش را به نشانه تشویق به هم می زند.
براوو! من جاوید ماهاتشم هستم! صاحب آرچر!
به محض اینکه می خواهم چیزی بگویم، بلافاصله حرف هایم را فراموش می کنم و
فقط شکل ماهی بیرون آب می ماند، دهانم خالی است.
باز و بسته
می تواند باشد فعالیت اصلی من پوشاک زنانه است
! بقیه اش
پوششی است که در ایران به دردسر نیفتیم!
زمین و زمان دور من می چرخند. دست من نیست
که
تکرار کنم:
لباس شخصی!
_بله عسلم! و چه چیزی جذاب تر از لباس شخصی است
که
لباس شخصی است؟
_ولی…
می خندد و سرش را جلو می کشد. _نمیدونستی؟
صادقانه پاسخ می دهم:
نه!
_البته! دفتر من در ایران فعالیت های نزدیک به آداب و رسوم کشور بیشتری دارد
…
انتظار ندارید
جدیدترین طراحی لباس زنانه را در قلب تهران به نمایش بگذارم
؟
من جواب نمیدم با تکان دادن دستش در هوا
ادامه می دهد
، اما من اصرار دارم که مدل هایم ایرانی باشند! به دلیل
چهره
شرقی و معتبر!
در اینجا من آنها را انتخاب می کنم و آنها فراتر از
مرزها، با طرح های رویایی، روی صحنه می درخشند ! شما حتی نمی توانید تصور کنید چقدر از
یک شاهکار
میگه و اخم میکنه و کف دستش رو میزنه روی
میز
.
نفس بلندی می کشم و برمی گردم.
_حالا آماده باش یا
وقتمو نگیر
دختر!
چند قدم به سمت در برمی گردم!
صدایش در گوشم می پیچد.
در را پشت سرت ببند عزیزم!
من آنجا ایستاده ام. از راهی که اومدم برگردم؟
چه اتفاقی برای رویاهای من خواهد افتاد؟
آرزوی آزادی… رویاهای روشن… روزهای سفید… دیدن
امید…
_هنوز نرفته ای؟!
همان چند قدم را به میزش برمی گردم.
دست هایش را روی سینه اش
می گذارد …
چیز دیگری باقی مانده است؟
آهسته لب هایم را می بوسم: باشه آقا!
آبروی بزرگوار حاج ریاحی را با تمام وجود
لیوان های مستطیلی لبه مشکی را از روی میز برمی دارد
می گویم و می دانم که تا چند لحظه دیگر،
آنها را زیر پا گذاشته ام
و
روی چشمانش گذاشته ام.
دخترخوب! بی صبرانه منتظرم! انگار خیالش راحت شده،
به پشتی صندلی چرمی مشکی اش تکیه می دهد
و سیگار دیگری روشن می کند
.
_فقط یکی سریعتر! من عجله دارم!
نمیتونم کل روز رو
اینجا منتظرت بمونم!……
سرم رو بالا میارم و به مردمک سیاه
چشماش خیره میشم
و میپرسم:
_میتونم برم؟
هر چی پرسیدم موها ریخت
آیا یه کماندار دور من هست
راه میره
_کی فکر میکنه دختری با شکل تو داره برای مدلینگ اقدام میکنه؟
? تک تک افرادی که به اینجا آمدند توجیه شدند
،
بسیار زیبا! پس فراموش نکنید که به مدل ها بگویید
با آمادگی کامل به خدمت آقای مدیرعامل بروند
!
بینی اش از حرص بسته است.
گفتی این شغل را می خواهی، درست است؟
باید سرم را بلند کنم.
_برای چی؟ هدف شما چیست انگیزه شما
صادقانه پاسخ می دهم.
چاره ای جز گفتن حقیقت زیر نگاه عصبی و تیزش ندارم
.
من می خواهم ایران را ترک کنم!
تمام حقیقت چیزی جز این نیست! میخوام برم دنبال امید…
رفتم دنبال آرزوهام… از
صداقت و جسارتت خوشم میاد!!
جدی میخوای
بری؟ یک کماندار ستاره بودن!
به یاد آوردن تمام چیزهایی که در سرم دارم، یک
بله
کوتاه اما قاطع صحبت می کنم.
پس با دقت گوش کن! تو مدل کماندار میشی و
باید قبول کنی
که تو این کار من قانونم! شرایط من! من رئیس هستم!
من از این به بعد خدای تو هستم
! فهمیدی ؟
_بله فهمیدم. _خوب است! پس کاری که گفتم را انجام دهید
! من دختری هستم که آفتاب و مهتاب را ندیده ام.
زودتر بهش فکر کن
! به چی فکر میکنی؟
سرم را به چپ و راست تکان می دهم.
هیچی آقا!!
من می توانم روزهای آزادی شما را همین الان تصور کنم
!
خودت را آزاد کن…
من از تو ستاره خواهم ساخت. در بهترین حالت
فشن شوهای دنیا!
وقتی می‌خواهم چیز دیگری بگویم، در با هم باز می‌شود
.
جیغ میزنم
جاوید خان!
صدای نازک یک زن است، من فضایی مچاله شده ام
که دو مبل را خالی می کنم.
آزیتا خانم از کار کردن با من خسته شدی؟
به دنبال صدای آرام جواد محتشم، صدای کلیک پاشنه های
زنانه
روی کف اتاق.
_خدایا منو بکش جاوید خان! این چیه؟
گردنم را می چرخانم و تصویر نیمه و نیمه یک زن را می گیرم.
از کنار مبل که می گذرد، نگاه خنده داری به من می اندازد
و
همان جا می ایستد.
_فکر کنم وقت تعدیل شده باشه
عزیزون
!
نگاهش را از من دور می کند و لبخندی ساختگی روی لب های سرخ و براقش می نشاند و به سمتش می رود
میز بالای
اتاق
تنظیم قدرت؟ برای کدام بخش؟
او را با دستانش روی سینه تماشا می کند.
_دبیر، منشی؟ نمیفهمم جاوید!
_فقط دپارتمان منشی آزیجون!
جاوید خان رو به روی میز می ایستد و
با دستانش روی سینه می خندد.
آیا برای همیشه زندگی خواهید کرد؟
تندوتان سرش را تکان می دهد.
ببخشید جاوید خان!
و چون کلمه ای در پاسخ دریافت نمی کند، ادامه می دهد
.
_آقای.
محتشم!_ و کی بهت اجازه داده بدون رعایت سلسله مراتب
بدون در زدن حتی وقتی
مهمون دارم وارد اتاق من بشی؟ متوجه نشدی که میهمان من را ترساندی
، اوزی؟
سر زن به سمت من می چرخد ​​و من سرم را ناشیانه تکان می دهم
.
این دختره؟
_استعفانامه رو خودت میاری یا ازشون بخوام بیارن
عزیزون؟
صدایش به وضوح می لرزد.
هیچ نشانی از لحن عشوه گرانه چند لحظه پیش نیست.
_استعفا… استعفا برای چی آقای محتشم؟ چه کار کنم
؟
من این کار را نکردم. دوباره صدای خنده جاوید بلند شد.
کاری کردی؟ تو بی ادبی عزیزون! همانطور که
می دانید من از عدم تحصیل خوشم نمی آید. من
دخترای بی ادب رو به روش خودم
تنبیه میکنم
_من… من… جبران میکنم جاوید خان! قول میدم
هرطور که
دوست داری…
_بسه دیگه… داری حوصله ام سر میره!
صدای ضعیف زنی را می شنوم.
من اشتباه کردم آقا!
مودب باش عزیز! تو قانون من را می دانی!
شما همه
قوانین من را یکی یکی نگه می دارید. توقع نداری
جلوی مهمونم حرفامو بزنم!
_نه آقا! اما…
دست هایش را به هم می زند.
آفرین عزیزم عزیز! اما نه بیشتر… به من یادآوری کن
تا
بتوانم آن را به تسویه حساب شما اضافه کنم!
چشمانم در کاسه گرد است.
این مرد شرم ندارد.
اما جاوید خان…
با صدای بلند برخورد دستم به میز دستم رو میکوبم
روی
دهنم و از جا پریدم.
_ خب… خب…خوش گذشت! تا پایان وقت اداری،
روز بخیر بخیر
منشی! بی صبرانه منتظر اسامی شما هستم.
، دیگر صدایی از زن نیست.
در واقع هیچ صدایی در گوشم نیست جز یک نفس تند و کوتاه و
ضربان وحشی
جلویم.
به چی نگاه میکنی عزیزم فکر نمی کنم
حرفی برای گفتن باقی بماند.
_امروز یادم میره جاویدخان _! موقع رفتن
حتماً در را پشت سرت ببند و
روز آخر کارت وظیفه شناس باش دختر! هیچ کس بدون
اجازه من وارد نمی شود
.
زن حریص “چشم” زمزمه می کند و در حالی که
پاهایش را روی زمین می کوبد و
به سمت در خروجی می آید. وقتی بیرون میاد مکث میکنه و یه نگاه عصبانی بهم میندازه
.
او انجام می دهد.
_عزی جون! فراموش نکن!
من میخوام
خصوصی با مهمونم قاطی کنم .
جاوید قاطی کنم اینو با صدای بلند میگه و زن
رنگ پریده بهم نگاه میکنه
و یه ثانیه بعد اتاق محکم به هم میخوره
.
کجا بودی دختر
با صدایی که خودم به سختی می شنوم
می گویم:
– اینجا…
و عجیب است که صدایم را شنید. _ این یعنی کجا؟
دستم را روی زمین گذاشتم و بلند شدم.
از روی صندلی بلند می شود و با خونسردی نزدیک می شود
.
از چی میترسی؟
_نترسم_! آیا به شما گفتم که چقدر از ظاهر جسورانه شما خوشم می آید
؟
سرم را آویزان می کنم، شرمنده از وضعیتم.
صادقانه جواب میدم:
_دیوونه بودم! فکر کردم … فکر کردم آن مرد پیش تو آمده است …
_پس چرا اومدی؟
با تعجب تکرار می کند: مرد؟
سپس با صدای بلند می خندد.
_هنوز این شغل رو میخوای…
من به امید و آرزوی رفتنم فکر میکنم… کماندار تنها برگ برنده منه اما تصور تجربه ای
مثل
امروز در برابر هزاران چشم دیگه مثل
حس
مرگه.
_نمی دانم !
شما مرا تحت تاثیر قرار دادید! نمی دونم اگه یکی
دیگه جای تو بود چیکار می کردم و درخواستش رو برای
مدلینگ کماندار
روی میزم
با این افتضاح می دیدم
… اما تو…
با کمی مکث ادامه می دهد.
_حتی خوابی که برایت دیدم
شیرین است_! نیازی نیست بیشتر فکر کنم استخدام، زیبا!
من به آن نگاه می کنم.
حرف من را فراموش نکن! مشکلت را حل کن!
چشم آقای
آب دهانم را سخت به پاهایم می فرستم و تنها
جاودانه ام! جاوید محتشم! کدام را ترجیح می دهید،
زیبا؟
اسم من ماهی است!
ابروهایش را جمع می کند و تکرار می کند:
ماهی؟
حرف های او و خودم را اصلاح می کنم.
ماهور آقا!
بهت میگم ماهی! وای چقدر جذاب!
من ماهی دوست دارم
… لیز است!
برات آرزوی موفقیت دارم ماهی جون حالا
شما می توانید
بروید! من خودم بهت زنگ میزنم
میگه و بدون کوچکترین تماسی عقب میکشه
.
_امیدوارم روزی نباشه که
از دستای ابدی من لیز
اعصابمو کنترل کنم
ماهی!
*****از ساختمان که میام بیرون هنوز نتونستم
.
لرزش بدنم…
هوای آزاد که به صورتم می خورد، سرگیجه ام
تشدید می شود.
… بی اختیار دستم را روی سینه ام می گیرم و
کنار
دیوارهای سنگی ساختمان آرچر می ایستم… انگار مسافت زیادی را دویده ام،
سرم را تا بلندی نفس زنان
بلند می کنم
. دیدن .
نور خورشید به چشمانم می خورد و نمی توانم
طبقه آخر برج را پیدا کنم
.
این ساختمان مجلل با سنگ های سیاه و براقش علامت
و نام
خاصی ندارد .
اما
آیدا گفت که
او در خارج از کشور
به نام آرچر کار می کند
من صدای لرزش تلفن را از جایی در هرج و مرج می شنوم.
کیف
و سرم بیشتر گیج می شود.
ای کاش نمی توانستم جواب کسی را بدهم، نمی کنم. تمام سرم
وزوز می کند،
از هجوم افکار درهم
حوصله ام سر رفته است ، اما
صدای زنگ موبایلم قطع نمی شود.
با اکراه کیفم را باز می‌کنم و آن را زیر و رو می‌کنم
و
گوشی را
از میان شلوغی‌هایی که هرگز نمی‌توانم آن‌ها را جمع‌آوری کنم، بیرون می‌آورم.
اسم حاج خانم روی صفحه روشن و خاموش می شود
.
آهی می کشم و تماس را وصل می کنم.
سلام…
سلام و زهرمار!
که
لرزش صدایم را پنهان کنم.
کله سحری کجا غیبت کردی بدون اجازه و
من
نفس پریشان بیرون دادم و تمام تلاشم را می کنم
_مادر خانم! وسط رگبار یک نفس بکش، بیچاره
،
بد نیست!
خوشم می آید! خوشم می آید! چه اشتباهی راستش را بگو
بچه! می گویم کدام قبر رفتی؟ آقا فهمیدی که
تو خونه نیستی
.
_مادر خانم! من بچه نیستم، نوزده ساله هستم! الان روزه بگیر
!
خورشید در وسط آسمان است.
مردم وسط خیابان هستند! همه جا شلوغه _! تو هنوز بچه ای
ماهی! جواب بدید! روز و شب را چه کنم
مار!
آیا دفعه قبل نصف شب آن لعنتی را زدی
؟
پلک هایم را به هم فشار می دهم از درد یاد مادرم
و
صدایم را بلند می کنم. اومدم کتاب انقلاب بخرم.
اشتباه کردی آیا می خواهید آقای قشغرق
دوباره شروع کند؟
چه کتابی خاکستر چیست؟
چه کشک؟ وقتی نمیذاره تو کنکور قبول بشی و
درو باز کنه
خرابه
کتاب چی میری؟
انجام دادن؟
چشمانم را می چرخانم و
گوشی را از گوشم بیرون می آورم
.
من می خواهم با صدای بلند گریه کنم. صدای حاج خانم
از دور
به وضوح شنیده می شود._ماهی ؟! چه بلایی سرت اومده!
بله، مادرم، بله! دارم گوش میدم
_آره و آره تو فقط جگرمو میزنی بچه!
اگه یه ساعت دیگه خونه نباشی
بهت زنگ میزنم و میگم
صبح
زود از خونه رفتی. یکی
زمان، از انداختن حاج بابا به زندگی من
در امان خواهی بود ! سریع گزارش خود را بدهید! اصلا چرا
فقط
به حاج بابا و معین و میادم می گویند. این اسم لنگ شوهرت است
! بدان که چگونه به من بیفتی
خفه شو، چشم سفید! پس من چه می گویم؟ یک کودک
آیا من باید
با خواهرانشان صحبت کنم یا نه؟! در غیر این صورت، شما گوش نمی کنید
نمی تواند شما را برای دو دقیقه نادیده بگیرد!
آفرین، مامان! آفرین! من تو راهم!
تو مرا به دنیا نیاوردی
!
من دیگه صداتو نمیشنوم ماهی همانطور که گفتم، عجله
کن
! تا شب کار داریم لباس های من ارسال می شود
خیاط
!
دستم را محکم روی دهانم فشار می دهم.
کاری داری مامان؟
ماهی بیا! چشمم به ساعت است! اگه دیر کردی وقتی
رسیدی خونه
یکی یکی موهاتو کوتاه میکنم ! من جواب نمیدم اصولا دیگه جوابی ندارم که
به
مادرم بدم مثل همیشه منصرف میشم.
فقط
یک “خداحافظ” نامفهوم زمزمه می کنم و تلفن را قطع می
کنم
.
بالاخره می توانم طبقه آخر آرچر تاور را ببینم.
تصویر جاوید محتشم حتی یک لحظه از چشمانم دور نمی شود
.
پشت آن عینک سیاه، یک هیولا نفس می کشد
.
تندوتان شماره آیدا را از حافظه می گیرد و
به دو نفر پاسخ می دهد که
بوق رایگان پاسخ می دهد._الو ماهی! چی شد!؟
بدنم را به دیوار می چسبانم و به طبقه آخر
برج خیره می شوم و
می گویم:
_آیدا! حالم بد کن
_چی شده؟ رفتی محتشم رو دیدی؟
به موقع خیلی حساس!
بگو به موقع رفتی!
به دیدنش رفتم.
با هیجان فریاد می زند:
_هی! بنابراین؟ الان کجایی ماهی؟
_توی همون خیابون…نمیتونم چشم از آرچر بردارم…
انگار
اینجوری
از جهنم بیرون اومدم_! یه چیزایی شنیده بودم روش
کار منه ولی فکر نمیکردم خدا به بزرگ و کوچولو رحم نکنه… بابا
اولین جلسه بود! چه کسی اهمیت می دهد؟
دوباره تکرار می کنم:
حالم بد است! وای آیدا… دارم میمیرم.
بیا اینجا حرف بزنیم من تنهام!
سهیل کجاست؟ چی شد؟ دوباره دعوا کردی؟
_آره مرتیکه! همه چیز را رها کن! بیا
اینجا! آقا بذار
برم…
بعد با کمی مکث و تردید ادامه میده:
_دوربین تو اتاقش نبود ماهی؟!
انگار تازه یادم اومد
محکم زدم به گونه ام
و بی اختیار چند تا “وای” زمزمه میکنم…_مگه میشه! مگه میشه نباشه!
چه غلطی کردم
… چرا به حرفش گوش نکردم!
خب حالا! ولش نکن… محتشم مال این حرفا نیست
…
فیلم میخواد چیکار کنی؟
اون آدمی که دیدم!
آیا او را بیشتر از سهیل می شناسید؟ رفیق درجه یک! از این
Dozaria
نیست! سهیل می گوید هرگز وجود نداشته است
یک سر و صدا در کار او، همه چیز
تمیز و رایگان است!
ولی دارم دیوونه میشم
_بیهوده! گفتم بیا اینجا، بگذار خودم را خوب کنم
! سرم را پایین انداختم و پلک هایم را روی هم فشار دادم
.
من باید برم خونه آیدا حاج خانم زنگ زد، شست و
زیر آفتاب
پهن کرد ! خانه نرم، حاج بابام را صدا می زند.
صدایش غمگین می شود.
برات میمیرم! خیلی بدبختی!
کاش بدبخت بودم! دارم خفه می شوم چهار نفر سرم
را می اندازند
تا مرا زنده به گور نکنند تسلیم نمی شوند
.
نفسش را بیرون می دهد و کمی مکث می کند و
جواب می دهد
:
«لعنتش کند!» با حرص و مشکوک می پرسم:
کرده
«با کی هستی؟»
با شوهرم! با کی میتونم باشم اونی که این داغ رو
مهتشم
وسط پیشونیت امید!
اسمش را می شنوم و چیزی
در دلم می لغزد
. بس کن ژولیت بیچاره! خوب، رومئو، آنها تو را
بدبخت کردند
!
مشکلت چیه؟ یه جورایی میگه “امید” انگار
ازش سه تا بچه داری!
به خودت نگاه کن! گفت بیچاره!
پیداش میکنم! اگه اینطوری خوابیدم
بخاطر اون بود… وگرنه یقه تو رو میگیرم
آیدا…
امید حق نداشت من رو بذاره وسط جهنم خونمون
!
_دیوانه! امیدت را از دست بده، آشغال! برو خودت
زندگی رو
. این می تواند زندگی شما را تغییر دهد، پسر بیچاره!
! فکر کن اصلا امید مرده! این برای همیشه
_باید خوب فکر کنم… شاید راه دیگه ای باشه…
فعلا جاوید محتشم رو
فراموش کن !
_وای! ناراحتی مثلا چه جوری؟
اینجا ایرانه اجازه ارباب رو هم نداری
حق نداری بری خونه! فقط میتونی
محتشم رو متقاعد کنی که… تو رو با خودش ببره…
الاغ
خیلی راه میره!
الان نمیخوام بهش فکر کنم! خیلی مرد بی ادب!
_جاوید محتشم خدای این کاره ماهی!
در این شغل ستاره می شوید! امیدوارم
نتونم بخوابم! ذهن خودت باش! به آزادی خود فکر کنید!
بی اختیار ناله می کنم:
_ولی من فقط امید میخوام!
با حرص غر می زند:
_خاک دنیا روی سرت ای دختر دیوانه!
باید راه دیگری پیدا کنم!
من باید راه دیگری برای رفتن پیدا کنم.
یک راهی باید وجود داشته باشد

قتل “جاشوشام” از قاچاقچیان گردن کلفت
نه برای …
به چی فکر می‌کنی؟ ، وقتی اونا بهت گفتن، گریه می‌کنی
زمین و ملک
می خو ای بری بیرون؟ ! میخوام بری پس امید چی؟
زوری
میخوای یه عکاس مد برای پروژه پیدا کنی
سلام
عالیه خودت می‌دانی که تنها راه همیشگی تو همین است!
بدنم را از دیوار دور می‌کنم و به آرامی گام برمی دارم.
می‌افتم.
هیچ چیز برای من اهمیت ندا ره، به جز او نو! آری
خواهم مرد!
اوه، این برنده خداست یه جورایی، اون بار رو بزرگ کرد
ما نت آوشام و پیف شبیه یکی از دوستان سبز موسسه رنان به نظر می‌رسند.
! اطلاعات دیدی، اصلا تو را می‌پذیرد! با خود گفت: بدبخت!
فکر می‌کنید برای این پروژه تقاضای اندکی وجود دارد؟ درود
می‌گفت:

گفت: از سر پیچ خیابان می‌گذرم و لب‌هایم را می‌بوسم.
کار دارم!
طوری جیغ می‌کشد که انگار ناخودآگاه
تلفنگوش‌هایم را می‌بندم.
اوه خدای من! چی گفتی؟ مادرم تو رو قبول کرد؟ این
اولین بار؟
خیلی عادی سوال او را می‌پرسم:
تگرگ دیگر خبری از امید ندارد؟ با او تماس بگیر
مگر نه؟ دارم خسته میشم
اوه! ! دیوونه! دیوونه بابا پرید وسط و روی قبر جو لیله.
و
من این کار را کردم! دختر کارت رو عالی انجام دادی می‌فهمی
چه وقت؟
باشه؟ اصلا می‌فهمی؟
دیوانه! TGMN_DOT” اه … در این مورد حرف نزن، ” ایدا
تا رسیدن به ایستگاه تاکسی فحش دادم و گفتم:
و کفر
من “ایدا” رو در سکوت می‌خرم
با رسیدن به اولین تاکسی لبخند می‌زنم:
“خاموش”
که سرم از شدت جیغ و فریاد اکس متورم شده است
روح من!
من نمی‌دانم کجاست و در کنار اومیانه پرواز می‌کنم
هست
کمتر از بیست دقیقه طول می‌کشد تا به در ورودی برسد.
که تشریف بیاورید.
هنوز جلوی در، رشته نورها
عروسی
جسد “آکی” ها جمع‌آوری نشده… دو شب گذشته و
هنوز هم با هر نسیم می‌خواند،
ان‌ها به آرامی می‌رقصند.
من فکر می‌کنم و دنبال زره نیم تنه، دختر آبدبار می‌گردم
کلیدم!
دوباره دارم کیف لباس زیریم رو خراب می‌کنم
تلفن دوباره زنگ می‌زند.
… من حلقه و یه کارت سیاه و
در امتداد