دانلود رمان اسیر استاد

به ساعت نگاه کردم
اوه خدای من، من رفتم که برف رو ببینم
بهت چی بگم خواهر؟ اگه معلمه منو مثل چی بندازه بیرون
من چی کار می‌کنم؟
فقط سه روز از وقتی از آمریکا خارج شدم می‌گذرد، به همین دلیل است که من دیر زمانی آمدم
سال اول بیماری که آن همه از آن متنفرم.
وقتی به در یکی از کلاس‌هایم رسیدم، نفس عمیقی کشیدم و با تمام وجود سعی کردم
آروم باش
در نیم باز بود، بنابراین نگاهی به داخل کلاس انداختم.
نخستین چیزی که به صندلی چای خوری نظر انداختم این بود که پسری به این جوانی دیدم
من دستم را روی قلبم گذاشتم.
احمد، ممنون از خدا، انگار این دفعه شانس آوردم که معلم ما نیامد.
چقدر خوب است که من روی صندلی راحتی نشسته‌ام،
با احساس خوبی که داشتم آن را روی شانه‌ام و بالای سرم تنظیم کردم.
با خوشحالی وارد کلاس شدم و تمام چشم‌ها به طرف من برگشت.
با دیدن این دو نفر از دوستان و طفیلی روابط خودم،
به تو میگم. به سمت آن‌ها رفتم و با صدای بلند گفتم: دوستان جان کل.
خودم تنها
من آن را به سوی مادیس ۲ پرتاب کردم که با امتعه شگفت‌انگیز به من نگاه می‌کرد.
به دور و برم نگاه کردم.
چرا با من ننشستی؟
چقدر کلاس آرومه مثل این میمونه که برای اولین بار به عنوان بچه به دنیا اومدم
اونا آروم و خوب مثل من هستن تو هم گرم‌کن
اسیر اندوه

(“صفحه پنجم کالبد شکافی” آلی)
با چشمانی که از اضطراب برق می‌زد و ابرو درهم می‌کشید، به من گفت: چی؟
آن پایین بنشینید.
نمی‌دانم چرا همه چشمانشان بین من و پشت سرم می‌چرخید.
مودیث سری تکان داد و من با لحنی پر از تردید گفتم: این اولین جلسه کلوچه است.
. تو یه جورایی مرموزی
می‌خواستم چیزی بگویم اما صدای پسرکی که پشت سرم نشسته بود، شاید اینجا بود،
نه در داره نه
به طرف او برگشتم و از سر تا به او نگاه کردم.
وی پسر زیبا و مغروری بود که در کاخ چای فروشی نشسته بود.
وای، چقدر خوش‌قیافه است.
ممکنه مادرت بخاطر تو قربانی بشه
گفتم: مثل او.
پس، یه کلاس طولانی هست که مغزت مثل این باز باشه
و تو هم میای
ببخشید، مشکل چیه؟ دانشگاه من یه ناظر داره و من نمیدونم
یک قدم به من نزدیک‌تر شد.
موهاتو منتی آن را گرفت و نرم گفت: این یک ماده خالص است.
پسر گفت: خانم موژان لطفا جلو بروید. ابروهایم بالا رفت.
از کجا میدونی که خانواده من
من در یکی از هتل‌های درجه یک اقامت گزیدم
تو یکی از همکلاس هات نیستی که فکر میکنه همه چی درسته
پسر جان، ببین، من هیچ وقت از تو نمی‌ترسم.
پس لطفا کارت رو انجام بده وگرنه بهت گزارش میدم
ابروهایش بالا رفت و خندید.
دانشجویان انگار که در حال تماشای یک بازی هیجان‌انگیز هستند ساکت شدند
همین‌طور هم بود.
مردک به طرف من آمد و با تونش لب‌هایش را تر کرد.
به کودکان گفت: اسم من چیست؟
همه می‌گفتند: جان راداگاست،
گل روز آفتابی: گل بلور
ارباب
.
(“صفحه پنجم کالبد شکافی” آلی)
بعد از اینکه صدای خانواده‌اش را شنیدم، گفتم: اوه، پس شاید تو نمونه بارز خانواده باشی.
تو میتونی خودتو ببینی و از بین بری
پسر نمی‌دانست باید بخندد یا نه و دوباره با صدای بلند گفت: من کیم؟
همه گفتند: پناه بر خدا!
هر چه ممکن بود چشمانم گشاد شدند،
چی؟
در چهره من تعظیم کرد.
تو اوکایو هستی خانم پررو
به او گفتم: آیا دارن لوشون میدن؟
برگشتم.
شوخی می‌کنی
آ یا دستش را حرکت داد و گفت: تو پیش از این سرت به سنگ خورده است.
دستم را روی قلب تپنده خود گذاشتم و آهسته به طرف او برگشتم:
او با لحنی جدی گفت: بفرستشون بیرون و وقت کلاس رو نگیر.
از او خواهش کردم در این باره با من مشورت کند: اشتباه کرده بودم، شری، معذرت می‌خواهم، فکر می‌کردم اهل چارم.
خب دی گه، من اصلا به این موضوع فکر نکردم.
اگر کسی که روی آن صندلی نشسته است دروغ می‌گوید، لطفا مرا اخراج نکنید.
مطالعات من برای من خیلی مهم هستند، آن‌ها را به پدربزرگم می‌دهم.
به ریش سیاه خود دست کشید
چشم هامو اذیت کردم
مستستر، لطفا پدرم همیشه می گه اگه تو این بی گناهیت رو نداشتی
با بادوژنت چیکار کردی؟
پس از استفاده مختصر، برگشت و به سراغ میز خود رفت.
خیلی خوب برو پایین این آخرین موقعیتته
با خوشحالی گفتم: از چای شما متشکرم، قول می‌دهم که این دفعه آخر خواهد بود.
چرخیدم و پشتم را از دست موسی کیوز بیرون کشیدم.
گل روز آفتابی: گل بلور
ارباب
.
(“صفحه پنجم کالبد شکافی” آلی)
هر دو طوری سر تکان می‌دادند که انگار از نگاه کردن به من متاسف بودند
بله.
به سمت آخرین صندلی خالی کنار دختر رفتم و روی یکی از آن‌ها نشستم.
به زبان آلمانی می‌گویم
استاد گوشی را روی میز گذاشت و رو به ما کرد.
من تو صورتش مراقب بودم
این حرکات جلف و آشنا است. این هنر دستی را در کجا دیده‌ام؟
با صدای بلند او، به هوش آمدم و مثل یک انسان روی زمین نشستم. انگار آن چهار نفر قصد ندارند چیزی به من بگویند، من باید بگویم که شما از درون می‌خواهید.
اگه این طوری سال رو ندید بگیر ین، کلاه هامون خراب می شه، این تخفیف است.
این کره تخصص دارد، هم عملی و هم علمی است، اگر آن را از دست بدهی دیگر باز نخواهی گشت.
من بهت عمل قبل از وقوع جنایت رو میگم تو متوجه شدی
همه ما گفتیم
خوبه
یه لپ‌تاپ از کیفش در آورد
ما برای این جلسه و توقف بعدی نظریه داریم
یکی از پسرها دست‌هایش را بلند کرد.
ببخشید جناب مدیر
معلم نگاهی به او انداخت.
خواهش می‌کنم

(“صفحه پنجم کالبد شکافی” آلی)
کارگاه کامپیوتر در خود دانشگاه؟
به سخنان خود چنین ادامه داد:
خدای من بالاخره دارم آرزو می‌کنم
یار من، نیروی کمکی.
به گمانم، ای خدا، روزی می‌رسد که من بتوانم به هر کسی که این قدر احمق باشد تنه بزنم؟
بزرگ‌ترین خوابم.
که این طور!
در میان سخنانی که گفت من این نامه مهم را نوشتم.
سرم را بلند کردم تا به هیئت مدیره نگاه کنم اما وقتی آن را دیدم
او با دقت به من نگاه می‌کند و می‌گوید:
به چشم‌های سیاهش خیره شدم.
ای خدا! این و این یکی را دیدم.
او پلک زد و با ابروی گره خورده از من چشم برداشت.
دستم را روی صورتم گذاشتم و به رومیزی نگاه کردم.
این را از کجا دیدم؟
دوباره به او نگاه کردم و دیدم که دوباره به من نگاه می‌کند.
این بار اخرم درهم رفت.
من هم با او آشنا هستم.
ماژیک خود را روی میز گذاشت و برخاست و دستش را روی ژاکت سیاهی که بر روی آن نوشته شده بود گذاشت.
به لطف هیکل بزرگش، او در هیکل آدم‌های صاحب بینش نشسته بود: گل آفتابگردان.
ارباب
# این چه مدل زندگییه؟ #

ولی به خدا قسم من هیچ وقت فکر نمی‌کردم که یک استاد جوان این همه پول در بیاورد،
بیا، من گفتم این‌ها همه برای چیزهای تازه است، نه کشف.
به دختر جوان نگاه کردم.
بعضی از آن‌ها شبیه چشم درد هستند.
داشتند به او نگاه می‌کردند که مرا به خنده انداخت.
این یعنی این که شما این همه بچه توی سرتونو ندیدید؟
آقا دست‌هایش را در جیب شلوارش گذاشت و گفت: کسی سوالی ندارد؟
یکی از دخترها با لحن شیرینی گفت: می تونم چند تا سوال ازت بپرسم.
ممکن است من شخصا از شما تقاضا کنم که …
او گفت برخلاف چیزی که من فکر می‌کردم می‌خواهد بگوید نه با اخم و تخم
از او پرسید
یکی از ابروهایم بالا رفت.
دختر: چند سالته؟
بیست و نه
این بار واقعا غافلگیر شده بودم.
یک نفر از دخترها با تعجب گفت: امان از دست این مرتیکه!
با صدای بلند گفتم:
حالا میر در میان پدر خود تعداد پدرش را از خانه بیرون می‌کشد
می تونم بپرسم که چرا به عنوان
جالب من، از وقتی که بچه بودم عاشق این بودم که به کسی چیزی یاد بدم
منظورم این است که معلم بودن برای من نوعی سرگرمی است.
و او! چه پسر خوبی! ما دوستش داشتیم!
منظورت اینه که تو علاوه بر چایی خوردن یه شغل دیگه هم داری؟
آ تیتو رو دیدم که با آرنجش به پهلو زد و به او خیره شد.
..
بله
من می گم
این بار با صدای بلند و از ته دل گفتم: لطفا، محمود، جان.
شما اهل این حرف‌ها نیستید؟
یک بار بچه‌ها مثل بمب از خنده منفجر شدند.
گل روز آفتابی: گل بلور
ارباب من!